ece ayhan

usta işi gibi güzel şiirleri olan şairdir.

mükemmel şair. sapık diye öyle sürülmüş köy köy. en sevdiğim şiiri için (bkz: meçhul öğrenci anıtı)

(bkz: galata kantosu)

ismini ilk duyduğumda kendisini kadın sandığım şairdir. not:kendisinden ötürü ece temelkuran'ı da erkek sanmıştım.

bu şairin erkek olduğunu öğrendiğim gün tüm bildiğim şeyleri bir kez daha gözden geçirdim...........

geceleri galata'da gülerken bacaklarımız uzamış alıştık artık ölüme diyeceğim şu ivan milinski: ölüm için ayırdık geceleri gülerken galata'da

" seni özlemek nasıl bir borçsa artık, özle özle bitmiyor. "

edip cansever'i sırf yabancı dil bilmiyor diye icra ettiği sanata laf söyleyecek kadar küçük gören şair.

ben bu adamı geçen seneye kadar kadın sanıyordum bi öğrendim fotolarına baktım baya ağar kamil bi dayıymış

" aldırma. yaşam bu. çıkar yol başlangıçta da yoktu ki. "

"göğsünde ağır kelebek. içinde kırık çekmeceler."

ben bu adamı kadın sanıyordum sonra bir fotoğrafını gördüm bildiğin 65 yaş üstü emekli amcaymış

"velhasıl onlar vurdu biz büyüdük kardeşim."

"insan; yarası yarasına denk geleni sever ancak."

mülkiyeti hırsızlık olarak bellediği yazısında şöyle bir çıkışı var, çoğu halimi tercüme ediyor; "bu toplumun insan toplumu olduğu konusunda kuşkularım var, güvenmiyorum, tam anlamıyla kötülük toplumu. kötülük için toplanıyor ama iyilik için toplanmıyor. asi adam, hırçın adam, tepen adam genel geçerliliğini iliştirmek isterler bana bunu biliyorum. zokayı yutmayacaksın, kül yutmayacaksın. örülen bu çemberi kırmak için her şeyi yapacağız. bu toplumdan, bu tarihten olmaktansa doğal bir adam olmayı seçiyorum." (bkz: aşk örgütlenmektir bir düşünün abiler)